Geoblokowanie to niemożność dokonania zakupu w oparciu o obywatelstwo lub miejsce zamieszkania. Zachodzi z jednej strony, gdy zakupy są utrudniane pod kątem technicznym (np. poprzez blokowanie adresu IP danego kraju), ale również gdy pojawiają się problemy podczas procesu zamawiania, np. podczas wpisywania adresu rozliczeniowego.

Przykład geoblokowania na podstawie adresu IP: Polak chcąc otworzyć stronę francuskiego sklepu internetowego napotyka na komunikat: „Niniejsza usługa jest w Twoim kraju niedostępna”.

Innym przykładem geoblokowania jest niepożądane automatyczne przekierowanie na inną, krajową wersję danej strony.

Kolejnym jest sytuacja, gdy Polak w check-oucie nie może wpisać polskiego numeru IBAN, gdyż pole w płatnościach zaczyna się na FR. To samo dotyczy adresów dostawy, w których nie można umieścić polskiego adresu.

Jeżeli produkt jest w danym kraju zabroniony, to blokowanie jego zakupu jest dozwolone. Jako przykład można podać blokowanie dostępu do oferty z gazem pieprzowym dla kupujących z Holandii, ze względu na panujący tam zakaz posiadania gazu pieprzowego.

Nie ma takiego obowiązku. Dotyczy on jedynie możliwości dokonania zakupu przez wszystkich obywateli krajów UE. Jeżeli sprzedawca nie oferuje wysyłki do danego kraju, to kupujący nalegający na zakup w tym sklepie sam musi zadbać o odbiór lub dostawę.

Nie ma obowiązku dostarczania towaru do wszystkich krajów w Europejskim Obszarze Gospodarczym. Sprzedawcy jedynie nie mogą odmawiać kupującym złożenia zamówienia, tylko dlatego, że nie mieszkają w obszarze dostawy. Jeżeli sprzedawca nie oferuje dostawy do danego kraju, to kupujący musi podać adres dostawy w kraju objętym dostawą lub odebrać zakupiony produkt osobiście.

Nie wolno blokować kupujących po ich adresie IP lub adresie rozliczeniowym.

Właściciele sklepów o charakterze międzynarodowym często mają wiele domen i wersji krajowych swoich witryn. Wraz z wejściem w życie rozporządzenia, niedopuszczalne będzie automatyczne przekierowanie odwiedzających do innych wersji krajowych np. według rozpoznanego kraju po adresie IP. Można jedynie wyświetlać komunikat z propozycją przeniesienia na inną wersję sklepu.

Geoblokowanie ogranicza handel wspólnotowy. Celem UE jest swobodny przepływ towarów. W związku z tym zniesiono wiele barier, a zakaz geoblokowania jest kolejną z nich.

Nie, rozporządzenie nie mówi o konsumentach, ale o klientach. Klienci mogą być również firmami, jeśli kupują produkty, które nie są przeznaczone do dalszej sprzedaży. Typowym przykładem są np. artykuły biurowe.

Nie, rozporządzenie nie znajduje np. zastosowania u dostawców usług audiowizualnych. Jest to zatem szczególnie ważne dla handlu i dostawców usług.

Rozporządzenie nie zobowiązuje nikogo do oferowania wszystkich dostępnych w UE metod płatności. Niedopuszczalne jest tylko ograniczanie praw ze względu na kraj kupującego. Niemiec musi mieć możliwość płacenia swoją kartą kredytową we włoskim sklepie internetowym, tak samo, jak kupujący z Czech czy Polski.

Nie. Sprzedawcy, którzy mają kilka stron w różnych krajach, nie muszą modyfikować ofert. Kupujący musi jedynie mieć możliwość zrobienia zakupów w każdej z wersji krajowych, niezależnie od jego lokalizacji.

Nie istnieje obowiązek oferowania tych samych zniżek w każdym kraju, aczkolwiek kupujący z każdego kraju może na każdej wersji krajowej dokonać zakupu.

Sprzedawca ma jedynie obowiązek informowania o danych technicznych i ewentualnych ograniczeniach na docelowym rynku produktu.

--
Zespół www.setup.pl.